2. "Orada onu alıkoymadıklarını umut ederim! Gabael'in
ölmediğini umut ederim! Belki de ona para verecek kimse yoktu" diye
düşündü.
3. Tobit tasalanmaya başladı.
4. Eşi Anna sürekli olarak şöyle diyordu: "Oğlum öldü! O artık
yaşamıyor!" Ağlayıp oğlu için yas tuttu. Sürekli söyleniyordu:
5. "Eyvah! Oğlum, gözümüzün nuru, izin verdim de gittin."
Tobit de ona,
6. "Sus, bacım! Böyle şeyler düşünme" diyordu,
"Oğlumuz iyidir. Orada onu alıkoyan bir şey var. Onun arkadaşı
akrabamızdır ve ona güvenebiliriz. Yürekli ol, bacım. O yakında
dönecektir."
7. Eşi şöyle diyordu: "Beni rahat bırak ve aldatmaya kalkma.
Çocuğum öldü." Her gün, aniden evden dışarı çıkıp oğlunun giderken
izlediği yola bakıyordu. Ancak kendi gözlerine inanıyordu. Güneş batınca
yeniden eve dönüyor, geceleri ağlayıp inliyor ve uyuyamıyordu.
Raguel, kızının düğün şöleninin on dört gün süreceği konusunda ant
içmişti. On dört gün geçtikten sonra Tobyas onun yanına gidip şöyle dedi:
"Artık bırak da gideyim, annemle babam beni yeniden görme umudunu
yitirmişlerdir. Baba, senden şunu diliyorum, bırak da babamın yanına döneyim.
Babamdan ayrıldığım zaman onun ne kötü durumda olduğunu sana anlattım."
8. Raguel Tobyas'a şöyle dedi: "Kal oğlum, benimle kal. Baban
Tobit'e ulaklar gönderirim, senin haberlerini ona iletirler."
9. Ama Tobyas direndi: "Olmaz, babamın evine dönmek için senden
izin istiyorum."
10. Raguel ses
çıkarmadı ve kızı Sara'yı koruması için Tobyas'a verdi. Tobyas'a ayrıca
varlığının yarısını verdi. Ona erkek ve kadın hizmetçiler, öküzler ve koyunlar,
eşekler ve develer, giysiler, para ve ev eşyası verdi.
11. Onların
sevincle yola koyulmalarına izin verdi. Ayrılırken Tobyas'a şöyle dedi:
"Esenlikler dilerim, oğlum, yolun açık olsun Göklerdeki Tanrı sana ve eşin
Sara'ya sevecenlikle davransın! Ölmeden önce çocuklarını görmek benim için bir
umut."
12. Kızı Sara'ya
da şöyle dedi: "Şimdi kaynatanın evine git, çünkü bundan böyle onlar, seni
dünyaya getiren ailen kadar sana yakındır. Gönül rahatlığıyla git kızım,
yaşadığım sürece seninle ilgili salt iyi şeyler duymayı umut ediyorum."
Onlara güle güle dedi ve yola koyuldular.
Edna da Tobyas'a şöyle dedi: "Sevgili oğlum ve kardeşim, Tanrı
seni yeniden geri getirsin! Ölmeden önce senin ve kızım Sara'nın çocuklarını
göreceğimi, bunun için gerektiği kadar yaşayacağımı umut ediyorum. Tanrının
katında, kızımı koruman için sana veriyorum. Yaşadığın sürece onu hiç bir zaman
mutsuz etme. Gönül rahatlığıyla git, oğlum. Bundan böyle ben senin annenim ve
Sara da kız kardeşindir. Hep birlikte mutlu günler geçirmenizi dilerim!"
Her ikisini de öptü. Onlar da sevinçle yola koyuldular.
13. Tobyas
Raguel'in evinden ayrılırken içi rahat etmişti. Kıvanç duyarak gökyüzünün ve
yeryüzünün Tanrısı'na, bütün evrenin egemenine hamdetti. Yolculuğunun iyi bir
şekilde sonuçlanmasını diledi. Raguel'i ve eşi Edna'yı kutsadı.
"Yaşadığım sürece sizi onurlandırmak benim mutluluğum olacaktır!"
dedi.